Urodziła się 16 kwietnia 1934 roku w Zawierciu, była córką Józefa Snopkiewicza, nauczyciela, oficera Wojska Polskiego i Genowefy z domu Gbyliczek, również nauczycielki.

Ze względów zdrowotnych przyszłą pisarkę od dzieciństwa wychowywali krewni – Zofia i Henryk Kozakiewiczowie, zamieszkali w Zawierciu. Pani Zofia, siostra matki Haliny była modystką i prowadziła na ulicy Marszałkowskiej zakład kapeluszniczy. Pisarka początkowo do szkoły średniej uczęszczała w Skarżysku-Kamiennej, a w latach 1948 – 1951 do Liceum Ogólnokształcącego w Zawierciu, gdzie wychowawcą klasy była Pani Zofia Tracz, a które określiła „najcudowniejszą szkołą na świecie”.

Tak Halinę Snopkiewicz wspominała koleżanka z klasy, nauczycielka języka angielskiego II LO w Zawierciu, Maria Dziubowa: „Halina uczyła się z nami od X klasy. Była bardzo zdolna, inteligentna i wrażliwa, a jednocześnie świadoma swojej wartości. Była bardzo koleżeńska i lubiana, zawsze skupiała wokół siebie grono słuchaczek. Była wspaniałym narratorem. Często na przerwach słuchałyśmy jej opowieści, które zawsze kończyły się pointą „z pazurkiem”. Lubiłyśmy jej słuchać. Nikt wówczas nie przypuszczał, że zostanie pisarką. Miała swój własny, specyficzny punkt widzenia na różne sprawy. Potrafiła z niezwykłą łatwością i plastyką opisywać nastrój chwili, ludzkie reakcje, zachowania. Pierwsza powieść Haliny – „Słoneczniki”, jest powieścią o naszej klasie, szkole, nauczycielach. Pod imionami bohaterek i bohaterów kryją się osoby dobrze mi znane. Na podstawie opisów charakterów wiem, kto jest, kim. Rozpoznaję również siebie.”

Autorka zadebiutowała w 1962 roku jako tłumaczka literatury greckiej, wydała wtedy powieść "Słoneczniki", poruszającą tematykę rozwoju psychologicznego młodzieży. W latach 1966-1967 opublikowała powieści "Drzwi do lasu" i "Tabliczka marzenia", poświęcone podobnym zagadnieniom. Halina Snopkiewicz uznawana jest za pisarkę tzw. powieści dla dziewcząt, omawiających problemy życia wewnętrznego, szkolnego i społecznego. Jej utwory oparte są często na materiale autobiograficznym, osadzone są w latach 60. XX wieku.

Sama autorka tak odniosła się do swojej powieści: „Słoneczniki”: nie są moim pamiętnikiem, jak mnie posądzano. Ale są to moje „nastoletnie lata”, moi profesorowie, mój sposób interpretacji świata w tych czasach, moje szkolne draki, moje perypetie sercowe. Chciałam poprzez tę książkę pokazać klimat powojennej szkoły (…) Oczywiście pewne zdarzenia, o których piszę, miały istotnie miejsce. Niektórzy bohaterowie mają cechy moich znajomych. Opisuję czasem fakty, które sama przeżyłam. Najczęściej piszę o ludziach, o środowisku, które znam. A więc chętnie o swoich rówieśnikach. A raczej rówieśnicach, bo to przecież dziewczęta, młode kobiety są moimi bohaterami (…)”.

Zmarła nagle 30 czerwca 1980 roku w Warszawie.

Twórczość Haliny Snopkiewicz:

• Piękny statek (1964)

• Drzwi do lasu (1966)

• Tabliczka marzenia (1967)

• Karygodna zabawa (1970)

• Do pewnego stopnia (1970), reportaż z Dalekiego Wschodu

• Katastrofa nadfioletu (1974)

• Kołowrotek (1975)

Seria Słoneczniki:

• Słoneczniki (1962)

• Paladyni (1964)